Ramirez je najpoznatiji po otmici ministara nafte zemalja OPEK-a 1975, posle koje je dočekan kao junak kada je sa svojim taocima stigao u Alžir, kao i po palestinskoj otmici francuskog aviona 1976. koja je okončana akcijom izraelskih komandosa…
U Parizu danas počinje poslednje suđenje po žalbenom postupku čuvenom teroristi Iliču Ramirezu Sančezu, poznatom kao Karlos Šakal, koji je u martu 2017. godine osuđen na kaznu doživotnog zatvora zbog terorističkog napada u Parizu 1974. godine, kada su dve osobe poginule, a 34 povređene.
Karlos Šakal, rođen 1949. godine, osuđen je u posebnom krivičnom postupku, što je njegova odbrana ocenila kao političko suđenje s poznatim ishodom i uložila žalbu.
Terorista, u zatvoru u Francuskoj od njegovog hapšenja 1994. godine, poznata je ličnost međunarodnog terorizma ’70-ih i ’80-ih godina prošlog veka.
Karlos Šakal već izdržava doživotnu zatvorsku kaznu u Francuskoj za četiri bombaška napada u toj zemlji, u kojima je 11 ljudi poginulo i gotovo 150 povređeno.
Ramirez Sančez, poreklom iz Venecuele, 1997. godine takođe je osuđen na doživotnu robiju zbog ubistva troje ljudi, među njima dva policajaca, u Parizu 1975. godine.
Karlos Šakal, koji za sebe kaže da je “profesionalni revolucionar”, bio je jedan od najtraženijih međunarodnih begunaca tokom Hladnog rata.
Ramirez je najpoznatiji po otmici ministara nafte zemalja OPEK-a 1975, posle koje je dočekan kao junak kada je sa svojim taocima stigao u Alžir, kao i po palestinskoj otmici francuskog aviona 1976. koja je okončana akcijom izraelskih komandosa.
SVOJEVREMENO JE BIO POD TITOVOM ZAŠTITOM
Šakal je u zatvoru napisao knjigu “Revolucionarni islam”, u kojoj je priznao da je neke od napada u Marseju, Bonu i Parizu izvršio u saradnji sa jugoslovenskim tajnim službama.
U jednom pasusu svoje knjige Karlos je čak i opisao turističke lepote Hrvatske iz tog vremena, ali i kako ga je Tito lično spasio od hapšenja.
– Uživao sam u odmoru u Dubrovniku, Splitu i Zagrebu, dok nemački doušnici i Francuzi nisu saznali gde se nalazim. Vršili su pritisak na Jugoslaviju, pa su me uhapsili u zagrebačkom hotelu Esplanade sa lažnim alžirksim pasošem. Kad je Tito čuo da su me uhvatili, odmah je naredio da me puste i omogućio mi beg u zemlju po mom izboru. Nemačka i Francuska su pritiskale Tita, ali on nikad nije priznao da sam bio u Jugoslaviji, a svi dokumenti povezani sa mojim slučajem bili su uništeni – ističe on.
Prema nekim informacijama, Jugoslaviju je napustio sa lažnim pasošem, među jugoslovenskim građevincima koji su avionom odleteli za Bagdad.
Pogledajte video:
Telegraf
